Σπάνιες φωτογραφίες από το ιστορικό Α' Αναπτυξιακό Συνέδριο Β.Δ. Δωρίδας, που έγινε στις 10 και 11 Αυγούστου στο Κροκύλειο, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Μακρυγιάννεια 1987. Στο συνέδριο συμμετείχαν έντεκα (11) Κοινότητες και Σύλλογοι χωριών που για πρώτη φορά συνεργάστηκαν, διαπίστωσαν τα προβλήματα της παραμελημένης από την πολιτεία Β.Δ. Δωρίδας και διατύπωσαν αιτήματα με μία κοινή και ισχυρή φωνή. Η παρουσία στο συνέδριο των φορέων πολλών όμορων χωριών υπήρξε ένα επίτευγμα για την εποχή και έγινε η αφετηρία για την δημιουργία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας λίγα χρόνια αργότερα (2001). Εμπνευστής και πρωτεργάτης της προσπάθειας ο αήμνειστος τότε Πρόεδρος του Συλλόγου μας, Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου που διετέλεσε κατόπιν και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας.
Χαρακτηριστική η περιγραφή της Γιώτας Τσακατούρα, τ. Προέδρου Συλλόγου Αλποχωριτών και για πολλά χρόνια ενεργό μέλος της Ομοσπονδίας, η οποία ανέφερε στην εφημερίδα ΑΛΠΟΧΩΡΙ (ΑΦ 109 Ιαν-ΜΑρ 2017):
"Ήταν η δεκαετία του ’80 όταν μια ομάδα νέων ανθρώπων με μεγάλη αγάπη για τον τόπο που λέγεται Δωρίδα και με όραμα για την περιοχή συναντήθηκαν το 1987 στο Κροκύλειο να ανταλλάξουν σκέψεις, προβληματισμούς, καινοτόμα για την εποχή σχέδια.Ήταν μια ομάδα που συνεχώςμεγάλωνε, που συναντούσε εμπόδια και δυσκολίες αλλά συνεχώς τα υπερπηδούσε, γιατί ο στόχος ήταν ένας: Το μέλλον της Φωκίδας και ηκαλύτερη ανάδειξή της.
Τα κομματικά είχαν μπει στην άκρη, όλοι ΕΝΑ για τον σκοπό αυτόν. Στην πορεία βέβαια πολλοί προσπάθησαν να τα εισχωρήσουν αλλά μακροχρόνια απεδείχθη ότι δεν πέτυχαν τίποτα.Έτσι στις 10 και 11 Αυγούστου1987 στο Κροκύλειο προσήλθαν 13 χωριά για να συζητήσουν. Ήταν το Α ́ Συνέδριο της Β.Δ. Δωρίδας. Πρόεδρος του συνεδρίου ο αείμνηστος Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου και γραμματέας ο Ζήσιμος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος Ομοσπονδίας. Βέβαια υπήρξε μια ομάδα απ’ όλα τα χωριά που δουλεύαμε άοκνα και θα ήταν δύσκολο να αναφερθούν όνοματα, γιατί μπορεί να ξεχασθούν μερικοί και δεν είναι σωστό. Όμως πολλά που έχουν γίνει ήπου είναι στον δρόμο να γίνουν ήταν προτάσεις συνεδρίων. Τότε ήταν άπιαστα όνειρα αλλά σήμερα παρατηρείς, ότι κάτι ξενύχτια για τα συνέδρια, κούραση, στεναχώριες, χαρές, άξιζαν τον κόπο.Και μόνο ότι γνωριστήκαμε τα χωριά μεταξύ μας, ανταλλάξαμε τους προβληματισμούς μας, γνωρίσαμε τα προβλήματα της περιοχής, προτείναμε λύσεις, γίνανε μερικά έργα, ε, ναι, άξιζαν τον κόπο."