Στο χωριό μου το Κροκύλειο περνούσα τον περισσότερο χρόνο των διακοπών μου. Αυτό το μέρος πάντα θα μου θυμίζει περασμένες όμορφες στιγμές. Πολλές από αυτές τις έζησα από μικρό παιδί και όμως τις θυμάμαι ακόμα έντονα. Σήμερα μπορεί να βρίσκομαι μακριά γιατί σπουδάζω στην Αθήνα, όμως πολλές φορές έρχονται στο μυαλό μου χαρούμενες αναμνήσεις από τα γεγονότα και τις εκδηλώσεις του χωριού.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο χωριό ήταν το πανηγύρι, που γινόταν την παραμονή και ανήμερα στη γιορτή του Προφήτη Ηλία. Το πανηγύρι στα παλαιότερα χρόνια ήταν πολύ σημαντικό γεγονός. Χωριανοί που βρίσκονται μακριά προσπαθούσαν να είναι εκεί! Έτσι πολλοί έρχονταν από την Αθήνα αλλά και την Αμερική και τον Καναδά. Με λαχτάρα, φυσικά, το περιμέναμε και εμείς καθώς τέτοιες αξέχαστες στιγμές μπορείς να ζήσεις μόνο το καλοκαίρι και στο χωριό σου.

Αποτελούσε το γεγονός της χρονιάς καθώς μαζεύονταν και κάτοικοι από τα γειτονικά χωριά. Εκεί θα έβρισκες γνωστούς που βλέπεις σπάνια, φίλους, συγγενείς και άτομα που θα συναντήσεις μόνο εκεί καθώς μένουν μακριά.

Στην οικογένεια μου αυτή την μέρα βρισκόμασταν πάντα στο χωριό γιατί γιόρταζε και ο παππούς μου, αλλά και για το πανηγύρι. Το πρωί ανεβαίναμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, που βρίσκεται στο λόφο πάνω από το χωριό. Τις περισσότερες φορές πηγαίναμε με το αυτοκίνητο, αν και σαν μικρότεροι προτιμούσαμε το μονοπάτι μέσα από το δάσος. Κάποιες φορές συγκεντρωνόμασταν το πρωί στη Μεγάλη βρύση και ξεκινάγαμε με τα πόδια προς την εκκλησία. Αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη εμπειρία, καθώς μαζί με τον περίπατο εξερευνούσαμε και την φύση. Η εκκλησία και ο γύρω χώρος ήταν πάντα  γεμάτος από συγχωριανούς που χαιρετούσαν ο ένας τον άλλον και αντάλλασσαν ευχές.

Το απόγευμα από νωρίς κατεβαίναμε στην πλατεία για να βρούμε τραπέζι γιατί γέμιζε από κόσμο. Βλέπαμε τους μουσικούς στην θέση τους να δοκιμάζουν τον ήχο για να ξεκινήσει το γλέντι. Μόλις άρχιζαν τα όργανα σηκωνόμασταν καθώς όλοι θέλαμε να χορέψουμε και αργότερα εμείς οι μικρότεροι μαζευόμασταν πίσω από την εκκλησία. Εκείνο το βράδυ το πρόγραμμα είχε τραγούδι, χορό ,ψητό, σουβλάκια, αναψυκτικά και μπύρες. Επικρατούσε μια χαρούμενη διάθεση όλο το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα.

Πλέον στο χωριό μου πάνε πολλά χρόνια που δεν γίνεται το πανηγύρι. Δεν ξέρω γιατί ατόνησε αυτός ο θεσμός, αλλά θυμάμαι το τελευταίο εντυπωσιακό πανηγύρι με ορχήστρα, με την πλατεία γεμάτη κόσμο και να διασκεδάζουμε μέχρι το πρωί. Πιστεύω ότι τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας πρέπει να τα διατηρούμε ζωντανά εμείς οι νέοι. Έτσι και το πανηγύρι του Άη Λιά να ξανανθίσει και να αποτελέσει το σημείο αναφοράς του χωριού μας και ένα έναυσμα ανταμώματος όλων των χωριανών.