Ο Αθανάσιος Σαΐτης του Κωνσταντίνου και της Ελένης, επιχειρηματίας και καθηγητής με καταγωγή από το Κροκύλειο Φωκίδας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Δεκεμβρίου 2021.

Σπούδασε Electrical Engineering στο Johns Hopkins University το 1963 και ολοκλήρωσε το MBA του στο California State University to 1968. Εργάστηκε ως Μηχανικός & Ηλεκτρολόγος στις ΗΠΑ, διετέλεσε Διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας Α.Ε. καθώς και Οικονομικός Διευθυντής και καθηγητής Οικονομικών στο Κολλέγιο Αθηνών. Ήταν επίσης ιδιοκτήτης ξενοδοχειακής επιχείρησης στην Βουλιαγμένη. Στις κοινωνικές του δράσεις συγκαταλέγεται η Προεδρεία του και μεγάλη του ενασχόληση με το Σύλλογο Αποφοίτων Κολλεγίου Αθηνών καθώς και η εθελοντική του εργασία στην Αθήνα 2004.

Απέκτησε με την αγαπημένη του τ.συζυγό Ελένη, τις δύδυμες κόρες τους, Μαρλέν και Ρενάτα  Ήταν περήφανος παππούς τεσσάρων εγγονιών, του Παναγιώτη, του Αθανάσιου, της Άννελη και της Λυδίας. Η απώλεια του αγαπητού μας Θανάση είναι μεγάλη για το Κροκύλειο, ιδιαίτερα για όλους τους φίλους και συγγενείς του που τον καμαρώναμε και τον αγαπήσαμε για την καλοσύνη του, το χαμόγελο του και πάντοτε με τον καλό του  λόγο προς όλους μας.

Είχα την τύχη να βρεθούμε στην Αμερική πολλές φορές στο Τουλούθ  της Μινεσότα στο σπίτι και στο Μαγαζί του Συμπατριώτη μας Κώστα Παγώνη και επιστρέφοντας στην Ελλάδα  συμμετείχα μαζί με αρκετούς συναδέλφους μου πάντοτε στα Οικονομολογικά Συνέδρια που διοργάνωνε με τόση επιτυχία στο  Κολλέγιο Αθηνών του  Ψυχικού.

Σας παραθέτουμε μία συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε από τον κ,Χρήστο Μεγκουσίδη για το τελευταίο τεύχος του Ερμή του περιοδικού του Συλλ. Αποφοίτων του ΚΑ, λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, είπε τα εξής λόγια :
‘’Τι να πρωτοθυμηθώ... Από παιδί που ήμουν στο Οικοτροφείο πέρασα από όλες τις πτυχές αυτού του Σχολείου. Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν γιατί άφησα τη δουλειά μου στα Ναυπηγεία Ελευσίνας για να εργαστώ στο Σχολείο ως καθηγητής Οικονομικών. Γιατί το ερωτεύτηκα! Γιατί ήταν το χόμπι μου που έγινε επάγγελμα. Γιατί η άνευ όρων αγάπη που έπαιρνα από τους μαθητές μου –που κάθονταν στα ίδια θρανία που κάποτε καθόμουν εγώ– με γέμιζε! Ίσως για όλους όσους ζήσαμε μέσα στο Oικοτροφείο να είναι λίγο μεγαλύτερο το δέσιμο, αλλά αυτό υπήρξε το σπίτι μας και οι συμμαθητές μας η οικογένειά μας! Η πιο έντονή μου ανάμνηση από τη θητεία μου ως Προέδρου του ΣΑΚΑ είναι ένας μεγάλος αγώνας που έδωσα.. Είμαι υπερήφανος για το έργο μου, υπηρετώντας τόσο τους μαθητές όσο και τους συναποφοίτους μας! Πέρασα μεγάλος μέρος της ζωής μου στις αίθουσες του Σχολείου και, ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή μου, συνέχιζα να διδάσκω εθελοντικά στο Δημοτικό. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά από το Κολλέγιο, το Κολλέγιο είναι όλη μου η ζωή.’’

Παρότι καταπονημένος,  τα μάτια του έλαμπαν κάθε φορά που έλεγε τη λέξη «Κολλέγιο». Σίγουρα αν μπορούσε να διαβάσει αυτή τη συνέντευξη, θα ήταν ευτυχισμένος!

Αιωνία του η Μνήμη
Κώστας Γ. Γραβάνης