Η ιστορία του εντευκτηρίου "ΛΙΒΑΔΙ" του Συλλόγου Κροκυλιωτών "Ο Μακρυγιάννης", που για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, σημάδεψε την ψυχαγωγία και την διασκέδαση του χωριού

Αρχικά η νεολαία το έλεγε "ντισκοτέκ", μετά "ντίσκο" και αργότερα "κλαμπ". Κάποιοι ηλικιωμένοι προτιμούσαν τη λέξη "χωροστάσι". Για τον Σύλλογο ήταν και είναι η "θερινή" του έδρα, το εντευκτήριο "Το Λειβάδι" που με την πολύχρονη λειτουργία του, έγινε σημείο αναφοράς των νεανικών χρόνων και των καλοκαιρινών διακοπών πολλών γενεών.

Ήταν στο ξεκίνημα της μεταπολίτευσης όταν η νεολαία του χωριού, δυναμική και χειραφετημένη διεκδικούσε και μέσα από τον Σύλλογο, τον δικό της χώρο στις καλοκαιρινές διακοπές όπου θα συγκεντρώνεται, να ακούει μουσική και θα διασκεδάζει. Η ανάγκη αυτή ικανοποιήθηκε αρχικά σε μία αίθουσα του παλιού Σχολαρχείου, στη συνέχεια όμως και με αφορμή τα Μακρυγιάννεια του 1977, ο Σύλλογος Κροκυλιωτών αποφάσισε να δημιουργήσει ένα υπαίθριο εντευκτήριο που θα καλύπτει αφ' ενός μεν την ανάγκη αυτή των νέων, αφετέρου θα λειτουργούσε και ως χώρος συνάθροισης, συζήτησης και γνωριμίας των χωριανών και των μελών του Συλλόγου με χορεσπερίδες και άλλες εκδηλώσεις. Η διαμόρφωση ενός εντευκτηρίου στον διαθέσιμο χώρο πίσω από την κεντρική εκκλησία του χωριού, τον Αη-Γιώργη, έφερε όχι μόνο την σύμφωνη γνώμη και την συμπαράσταση της Κοινότητας Κροκυλείου αλλά και του ιερέα του χωριού, του παπα-Γρηγόρη.

Μικροί και μεγάλοι "εν δράσει" το 1977, τα κομένα πλατάνια θα σκεπάσουν τη πίστα

Η αρχική γραφική είσοδος, με ξύλινη την επιγραφή "Το Λειβάδι", 1977

Για την διαμόρφωση αλλά και τις κατασκευές στο χώρο, επιστρατεύτηκε όλη η νεολαία του χωριού καθώς και πολλοί χωριανοί που πρόσφεραν, αρχές του καλοκαιριού του '77, εθελοντική εργασία προκειμένου να ετοιμαστεί ο χώρος έγκαιρα για τις εκδηλώσεις. Για τραπέζια βρέθηκαν ξύλινα καρούλια καλωδίων του ΟΤΕ, ενώ τα καθίσματα έγιναν με καρφωμένες τάβλες και τα σκαμπό από κομμένους κορμοί. Μία πίστα οριοθετήθηκε με ξύλινο σκέπαστρο και καλύφθηκε με κλαδιά πλατάνου. Έτσι στα Μακρυγιάννεια της χρονιάς εκείνης "Το Λειβάδι" (με "ει" όπως βαπτίστηκε τότε) ήταν έτοιμο και φιλοξένησε παιδικά καλλιτεχνικά εργαστήρια και χορευτικές βραδιές.

Κυπαρίσσια, χωμάτινα επίπεδα και αυτοσχέδια κάγκελα και καθίσματα χαρακτήριζαν το χώρο

Την δεκαετία του ΄80, ο χώρος συνεχίζει να αποτελεί ισχυρό πόλο έλξης. Το μικρό ξύλινο κτίριο (μπαρ) που αρχικά στήθηκε πάνω από την πίστα, μετακομίζει από κάτω, προσφέροντας περισσότερους χώρους για τον κόσμο που την περίοδο του δεκαπενταύγουστου, συνεχίζει να μην βρίσκει χώρους να κάτσει. Τα χρόνια εκείνα ο Σύλλογος οργάνωνε τακτικά διαγωνισμούς χορού (rock n' roll, disco κλπ), θεματικές βραδιές, λαχειοφόρους κλπ. Η σκόνη, το κοκκινόχωμα και τα πολλές φορές σκισμένα από τις πρόκες των καθισμάτων παντελόνια δεν πτοούσαν τον κόσμο που στήριζε το Λειβάδι, με αποτέλεσμα να επεκτείνει καθημερινά την καλοκαιρινή του λειτουργία του για σχεδόν έναν μήνα (από 20 Ιουλίου έως τέλη Αυγούστου περίπου).

Καλοκαίρι του 1989, μικροί και μεγάλοι συνεισφέρουν στο bar

Την δεκαετία του '90, ο χώρος αρχίζει να εμφανίζει σημάδια παρακμής. Οι παραθεριστές - ετεροδημότες του χωριού, μειώνουν το χρόνο διακοπών τους στο χωριό με ανάλογο αποτέλεσμα και στη λειτουργία του εντευκτηρίου που περιορίζει την λειτουργία του σε ένα δεκαπενθήμερο του Αυγούστου. Από την εφημερίδα του χωριού ΤΟ ΚΡΟΚΥΛΙΟ (Α.Φ.49 Ιουν-Σεπ'92) διαβάζουμε ότι το 1992 η Νομαρχία Φωκίδας διέθεσε το ποσό των 1.500.000 δρχ. για διάφορες εργασίες ενώ το Δασαρχείο Λιδωρικίου παραχώρησε στην Κοινότητα 6 τραπεζοπάγκους που το καλοκαίρι της χρονιάς χρησιμοποιήθηκαν για την λειτουργία του χώρου.

Την ίδια δεκαετία πραγματοποιούνται χωματουργικές εργασίες που αλλοιώνουν πλήρως τον φυσικό χώρο με τα χαρακτηριστικά επίπεδα. Ο περιβάλλον χώρος ισοπεδώνεται και στρώνεται με χαλίκια, ενώ για την πρόσβαση κατσκευάζεται μία μεγάλη σκάλα. Την ίδια περίπου εποχή η πίστα αποκτάει ένα εξάγωνο σκέπαστρο με κεραμοσκεπή, οι επεμβάσεις όμως αυτές δεν αρκούν για να αναζωογονήσουν το χώρο που για αρκετά χρόνια συνεχίζει να υπολειτουργεί.

το Λιβάδι, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000

Το 2005 πραγματοποιείται μία μεγάλη ανακαίνιση τόσο εσωτερικά του μπαρ, όσο και στο περιβάλλον χώρο που αλλάζει αρκετά την εικόνα. Το οικόπεδο οριοθετείται με περίφραξη, δημιουργούνται κάποια επίπεδα, το μπαρ εξυγχρονίζεται και ο χώρος αποκτά αποκτά περίπου την σημερινή του μορφή. Οι επεμβάσεις αυτές βοήθησαν ώστε να γίνει ένας απλός μέν αλλά σύγχρονος πολυχώρος, που εκτός από τις γνωστές μουσικές βραδιές, θα μπορούσε πλέον να φιλοξενήσει πολλές από τις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Εκδηλώσεις που πραγματοποιούντουσαν έως τότε στο σχολείο, στην πλατεία ή και αλλού, θα μπορούσαν να μεταφερθούν στο Λιβάδι όπου θα υπάρχει η υποδομή και ο εξοπλισμός (τουαλέτες, τραπεζοκαθίσματα, φωτιστικά, ηχητικά, μπάρ κλπ).

Συναυλία του Μίλτου Πασχαλίδη στο Λιβάδι, 2007

Πράγματι από τότε έως σήμερα, στο Λιβάδι πραγματοποιήθηκε πλήθος εκδηλώσεων από θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και θέατρο σκιών μέχρι θερινό σινεμά, λαϊκές συνελεύσεις, ρεμπέτικες βραδιές και παιδικά πάρτυ. Ενδεικτικά αναφέρουμε την συναυλία του Μίλτου Πασχαλίδη (2007), σχολικά συκροτήματα (2008), θεατρική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης (2011), συναυλία Appalachian Cobra Worshipers (2017), θεατρική παράσταση "Το ελεύθερο ζευγάρι" (2019) και πολλές ακόμα.

Βραδιά με ζωντανή έντεχνη μουσική, 2016

Τα καλοκαίρια του 2019, 2020 και 2021 που το ξενοδοχείο παρέμεινε κλειστό, το Λιβάδι αποτέλεσε τον μοναδικό χώρο συγκέντρωσης συγκέντρωσης και συναναστροφής των χωριανών. Ο χώρος που μπορεί να χαρακτηριστεί "η καρδιά του Συλλόγου", συνεχίζει να μαγνητίζει το δυναμικότερο κομάτι του χωριού μας, την νεολαία, προσφέροντάς της αξέχαστες βραδιές και υπέροχες καλοκαιρινές αναμνήσεις.

Αύγουστος 2021

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο facebook έχει δημιουργηθεί η ομάδα club Livadi