Έτσι λοιπόν το απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου, έντεκα βομβαρδιστικά Do.217 της III/KG100, απογειώθηκαν από ένα αεροδρόμιο κοντά στη Μασσαλία και εντόπισαν τον Ιταλικό στόλο, δυτικά της Κορσικής. Τα αεροσκάφη μετέφεραν από δύο βόμβες “Fritz X”, αναρτημένες σε αντίστοιχους υποπτερυγικούς πυλώνες, στη βάση κάθε πτέρυγας. Στις δύο επιθέσεις που ακολούθησαν, το νεότευκτο θωρηκτό ROMA βυθίστηκε από δύο τηλεκατευθυνόμενες βόμβες, που εξαπέλυσε ένα Dornier, καθώς η μία εξ’ αυτών έπληξε την αποθήκη πυρομαχικών του πλοίου, ενώ το θωρηκτό ITALIA υπέστη σοβαρές ζημιές. Δύο ημέρες αργότερα τα βομβαρδιστικά από την 2η και 3η Μοίρα της KG100 (Kampfgeschwader 100) ξεκίνησαν επιθέσεις εναντίον του Συμμαχικού στόλου ανοιχτά του Σαλέρνο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1943 το Αμερικανικό ελαφρύ καταδρομικό USS Savannah (CL-42) (Brooklyn-class), έπλεε στα ανοιχτά του Κόλπου του Σαλέρνο, στην νοτιοδυτική Ιταλία, υποστηρίζοντας με τα πυρά του τις αμφίβιες Συμμαχικές επιχειρήσεις. Μεταξύ των 1.100 ανδρών του πληρώματος υπήρχαν και δύο ναύτες Ελληνικής καταγωγής. Επρόκειτο για τον John Speros για τον οποίο δεν βρέθηκαν περισσότερα στοιχεία (ίσως προέρχονταν από τον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας) και τον Efthemios W Saites, ο οποίος καταγόταν από το Κροκύλειο του Νομού Φωκίδος. Ορισμένα Dornier Do-217Κ-Α2, που εμφανίστηκαν στις οθόνες των ραντάρ, πλησίασαν από την μεριά του ήλιου και παραμένοντας σε ασφαλή απόσταση, για να μην κινδυνεύουν από τα αντιαεροπορικά, εξαπέλυσαν δύο τουλάχιστον τηλεκατευθυνόμενα βλήματα “Fritz X”. [Επάνω φωτο: Ζωγραφικός πίνακας που απεικονίζει ένα Do-217Κ-Α2 να εξαπολύει ένα βλήμα Fritz X εναντίον θαλάσσιου στόχου. (By Kurt E Wilson)].  Ένα από αυτά εξερράγη σε απόσταση 49 ποδών (15 μέτρα) από το καταδρομικό USS Philadelphia (CL-41), τραυματίζοντας ορισμένους από τους άνδρες του πληρώματος. Το καταδρομικό USS Savannah αύξησε την ταχύτητά του, ενώ οι πυροβολητές του, μαζί ορισμένους χειριστές καταδιωκτικών P-38 Lightnings, που πετούσαν κοντά του για προστασία, παρατηρούσαν ανήμποροι να αντιδράσουν, ένα Do-217Κ-Α2, που βρισκόταν σε αρκετά μεγαλύτερο ύψος, να εξαπολύει ένα ακόμη βλήμα.

Η τηλεκατευθυνόμενη βόμβα “Fritz X” αφήνοντας πίσω της μία λευκή γραμμή καυσαερίων, έπληξε τον Νο.3 πύργο των τρίδυμων πυροβόλων (6 in) της πλώρης, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το βλήμα διέτρησε την οροφή του θωρακισμένου πύργου, διαπέρασε τρία καταστρώματα και έφθασε στο διαμέρισμα διαχείρισης πυρομαχικών, όπου και εξερράγη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τρύπα στην καρίνα του πλοίου και κάθετο ρήγμα στην αριστερή πλευρά, με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη εισροή υδάτων. Για τουλάχιστον 30 λεπτά, οι δευτερεύουσες εκρήξεις που ακολούθησαν στον Νο.3 πύργο και στα διαμερίσματα αποθήκευσης πυρομαχικών, παρεμπόδιζαν τις προσπάθειες κατάσβεσης πυρκαγιάς, δημιουργώντας ένα εφιαλτικό σκηνικό, για τους άνδρες που προσπαθούσαν να σώσουν το πλοίο τους. Το πλήρωμα του USS Savannah ύστερα από υπεράνθρωπες και πολύωρες προσπάθειες, σφράγισε τελικά τα πλημμυρισμένα και καμένα διαμερίσματα και έκλεισε τις τρύπες στο κύτος και το αριστερό πλευρό. Με τη βοήθεια δύο ρυμουλκών το καταδρομικό κατάφερε να φτάσει στη Μάλτα για επισκευές. Ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης, πέρα από τις σοβαρές ζημιές που το κράτησαν για πολλούς μήνες εκτός επιχειρήσεων, το USS Savannah είχε και 197 νεκρούς, μεταξύ των μελών του πληρώματος. Ανάμεσα στους απολεσθέντες ήταν και ο 19άχρονος Ναύτης Β΄ Τάξεως, Efthemios W Saites. Δεκαπέντε ακόμη ναύτες τραυματίστηκαν σοβαρά, ενώ τέσσερις άλλοι παρέμειναν παγιδευμένοι σε υδατοστεγές διαμέρισμα, για 60 ώρες, και διασώθηκαν μετά την άφιξη του καταδρομικού στη Μάλτα, στις 12 Σεπτεμβρίου.

Ο πατέρας τού Ευθύμιου ήταν ο Βασίλειος Σαΐτης (William “Bill” E Saites) ο οποίος είχε γεννηθεί στο χωριό Κροκύλειο του Νομού Φωκίδος (επαρχία Δωρίδος). Η ακριβής ημερομηνία της μετανάστευσης του στις ΗΠΑ δεν είναι γνωστή, όμως πιθανότατα έλαβε χώρα περί το 1915. Ο Ευθύμιος ήταν ο πρωτότοκος υιός της οικογένειας καθώς γεννήθηκε στις 12 Μαΐου τού 1924, στην πόλη La Crosse της Πολιτείας του Wisconsin, όπου ο πατέρας του εργάζονταν σε διάφορα εστιατόρια. Λίγους μήνες αργότερα, ο Βασίλειος Σαΐτης μαζί με την σύζυγό του και το νεογέννητο μωρό τους, μετακόμισαν στην πόλη Saginaw, στην Πολιτεία του Michigan, όπου ο Έλληνας μετανάστης άνοιξε το δικό του εστιατόριο. Η οικογένεια σύντομα μεγάλωσε με την έλευση ενός ακόμη παιδιού, μιας κόρης που την ονόμασαν Sophia (1925), ενώ ακολούθησαν, κατά σειρά γέννησης, η Helen (1926), ο Stavros (1927), ο George (1930) και ο Thomas (1935). Περί το 1930 η οικογένεια μετακόμισε για μία ακόμη φορά, πιθανότατα λόγω του οικονομικού κραχ, που ταλαιπωρούσε τις ΗΠΑ εκείνη την περίοδο, και εγκαταστάθηκε στην πόλη Salinas στην California. Στο δεύτερο μισό του 1939, τα έξι αδέλφια στάλθηκαν στην Ελλάδα συνοδευόμενα από τον θείο τους George (αδερφό του Βασίλη), όπου τους βρήκε η έναρξη του Β΄ΠΠ, με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία στις 1/9/1939. Οι λόγοι της μετακίνησης των παιδιών δεν είναι γνωστοί, σίγουρα όμως θα ήταν πολύ σοβαροί, εφόσον αναγκάστηκαν να αποχωριστούν από τον πατέρα τους! Ίσως να οφείλονται σε οικονομικά προβλήματα ή ίσως να απεβίωσε η μητέρα τους. Στους μήνες που ακολούθησαν ο πόλεμος εξαπλώθηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όμως η Ελλάδα εξακολουθούσε να παραμένει ουδέτερη. Έτσι λοιπόν την 1η Ιουνίου 1940, ο 16άχρονος Ευθύμης, έχοντας φθάσει ατμοπλοϊκώς στην Γένοβα (Genoa) της Ιταλίας, προερχόμενος από το λιμάνι του Πειραιά ή της Πάτρας, επιβιβάστηκε στο υπερωκεάνειο S/S MANHATTAN. Το συγκεκριμένο πλοίο από τον Ιανουάριο του 1940 είχε δρομολογηθεί στη γραμμή Γένοβας – Νέας Υόρκης και ο νεαρός Ελληνο/Αμερικανός επέστρεψε στις ΗΠΑ προκειμένου να βοηθήσει επαγγελματικά τον πατέρα του. Η σκηνή του αποχωρισμού σίγουρα θα υπήρξε σκληρή για τα έξι αδέλφια, καθώς όπως αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων, ήταν η τελευταία φορά που βλεπόντουσαν μεταξύ τους. Τα γεγονότα του πολέμου, έτσι όπως εξελίχτηκαν, τους χώρισαν για πάντα εξαιτίας τού θανάτου τού Ευθύμη, ενώ τα υπόλοιπα αδέλφια παρέμειναν εγκλωβισμένα στην Ελλάδα, καθόλη την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής!

Στις 7 Δεκεμβρίου 1941 οι ΗΠΑ εισήλθαν στον Β΄ΠΠ, αμέσως μετά την Ιαπωνική επίθεση στο Pearl Harbor. Λίγους μήνες αργότερα, στις 29 Ιουνίου 1942, ο 18άχρονος Efthemios Saites έλαβε την κλήση για κατάταξη και εντάχθηκε στις τάξεις του US Navy, ως Apprentice Seaman (Εκπαιδευόμενος Ναύτης). Τον Αύγουστο του ιδίου έτους, μετά την ολοκλήρωση της δίμηνης εκπαιδεύσεώς του, ονομάστηκε Ναύτης Β΄ Τάξεως και μετατέθηκε για θαλάσσια υπηρεσία στο καταδρομικό USS SAVANNAH (CL-42). Με το συγκεκριμένο πλοίο ο νεαρός Ελληνο/Αμερικανός είδε δράση κατά την διάρκεια της Συμμαχικής εισβολής στη Βόρειο Αφρική, τον Νοέμβριο του 1942, (Operation Torch), αλλά και σε επιχειρήσεις όπως περιπολίες και συνοδείες νηοπομπών, στον Βόρειο και Νότιο Ατλαντικό. Ακολούθησε η απόβαση στην Σικελία και στο Σαλέρνο όπου βρήκε τραγικό θάνατο θάνατο, στα δραματικά γεγονότα που προαναφέρθηκαν, πέφτοντας στον βωμό του καθήκοντος. Την ίδια περίπου περίοδο, στην σκλαβωμένη Ελλάδα, τα δύο ανήλικα αδέλφια του, ο 16άχρονος Σταύρος και ο 14άχρονος Γιώργος, εντάσσονταν στους κόλπους της Εθνικής Αντίστασης. Το 1945 μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και την λήξη του Β΄ΠΠ στην Ευρώπη, τα πέντε αδέλφια επαναπατρίστηκαν στις ΗΠΑ. Στις 15 Σεπτεμβρίου αναχώρησαν από το λιμάνι του Πειραιά με το επιβατηγό πλοίο S/S Gripsholm, το οποίο εκτελούσε δρομολόγια, μεταφέροντας πίσω στην Ελλάδα αιχμαλώτους από στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας. Επίσης μετέφερε στις ΗΠΑ Αμερικανούς πολίτες που παρέμεναν αναγκαστικά σε χώρες της Ευρώπης κατά την διάρκεια του πολέμου. Ο Ευθύμιος Σαΐτης του Βασιλείου ή αλλιώς Efthemios W Saites, σήμερα αναπαύεται στο Αμερικανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο, στην πόλη Nettuno της Ιταλίας, όπου τιμώνται οι πεσόντες των μαχών της εκστρατείας στη Σικελία και την Ρώμη. Για τις υπηρεσίες του παρασημοφορήθηκε μετά θάνατον με το Purple Heart, το Navy Good Conduct Medal και το European-African Middle Eastern Campaign Medal.

Efthemios William Saites
"Death In The Bay Of Salerno"

The Allied invasion in mainland Italy began on September 3, 1943, with two landings, which took place in Calabria and Taranto. A few weeks earlier, the occupation of Sicily had been completed with the Operation Husky as the battles on the island lasted from July 10 to August 17. These events triggered strong shocks to the Italian government, and the rapid political developments that followed resulted in Benito Mussolini's overthrow on July 25, 1943 and the assumption of power by General Pietro Badoglio. The latter immediately began negotiations with the Allies and on September 8 signed Italy's unconditional surrender! The next day, September 9, 1943, the bulk of the Allied forces landed on the shores around Salerno (Operation Avalanche), and confronted strong resistance from the German forces, which were defending furiously their positions. One of the terms of the capitulation stipulated that the Italian fleet should be surrendered to the Allies and, as a consequence, the Italian warships should sail immediately to Allied ports, such as that of Alexandria to Egypt. The Germans, however, were determined not to allow this and attempted to sink the Italian warships by air strikes. In the bombing missions that followed, the Germans used for the first time an operational, new secret weapon they had. It was a remote-controlled flying bomb, known as "Fritz X", which was essentially the precursor of today's air-to-surface missiles and the so-called "smart bombs". Until that time, Luftwaffe had at least two Bomber Squadrons, which were in the final stages of testing and certification, having used the new missile in operational attacks against ships in July and August.

So, on the afternoon of September 9, eleven bombers Do.217 of III / KG100, took off from an airport near Marseilles, France, and located the Italian fleet west of Corsica. Each aircraft carried two "Fritz X" bombs, mounted on corresponding sub-wing pillars, at the base of each wing. In the two attacks that followed, the newly constructed battleship ROMA, was sunk by two unmanned aerial bombers, which fired from a Dornier, one of which hit the ship's ammunition depot, while the battleship ITALIA suffered serious damage. Two days later, the bombers from the 2nd and 3rd Bomb Squadrons of the KG100 (Kampfgeschwader 100) launched attacks against the Allied fleet in Salerno. On September 11, 1943, the US light cruiser USS Savannah (CL-42) (Brooklyn-class) sailed off the Gulf of Salerno in southwestern Italy, supporting amphibious Allied Operations. Among the 1,100 crew men there were two seamen of Greek descent. It was John Speros for whom no further information was found (probably was born in Aspropyrgos, Evritania, Greece) and Efthemios W Saites, who's father was born in the village Krokeleon, Fokida district, in Greece.

Some Dornier Do-217K-A2s, which appeared on radar screens, approached from the sun and stayed at a safe distance, not to be endangered by anti-aircraft, and fired at least two "Fritz X" missiles. One of them exploded 49 feet (15 meters) off the USS Philadelphia (CL-41), injuring some of the crewmen. The USS Savannah cruiser increased its speed, while its gunners, along with some P-38 Lightnings, flying near it for protection, were unable to react, a Do-217K-A2, at a much higher altitude, launched another projectile. The remote-controlled Fritz X bomb, leaving behind a white exhaust line, hit the No. 3 Gun Mount (6 in) in the bow with devastating effects. The projectile struck the roof of the armored tower, traversed three decks and reached the ammunition department, where it exploded. This resulted in a hole in the keel of the ship and a vertical crack on the left side, resulting in uncontrolled water inflow. For at least 30 minutes, the secondary explosions that followed in the No. 3 tower and the ammunition storage compartments obstructed the fire-fighting efforts, creating a nightmare setting for men trying to save their ship. The USS Savannah crew, after battling with the fires for many hours eventually sealed the flooded and burnt compartments and closed the holes in the hull and left flank. With the help of two tugs the cruiser was able to reach Malta for repairs. As a result of this attack, in addition to the serious damage it sustained the USS Savannah also had 197 dead, among crew members. Among those lost was 19-year-old Second Class Sailor Efthemios W Saites. Fifteen more sailors were seriously injured, while four others remained trapped in a watertight compartment for 60 hours and were rescued after the cruiser arrived in Malta on September 12.

Efthemios's father was William "Bill" E Saites, who was born in the village of Krokilion in Fokida (Doridos province). The exact date of his immigration to the United States is not known, but it probably took place around 1915. Efthemios was the first child of the family as he was born May 12, 1924, in La Crosse, Wisconsin, where his father worked in various restaurants. A few months later, William "Bill" E Saites, along with his wife and their newborn baby, moved to Saginaw, Michigan, where the Greek immigrant opened his own restaurant. The family soon grew up, as one more child was born, a daughter named Sophia, in 1925, followed by Helen (1926), Stavros (1927), George (1930) and Thomas (1935). Around 1930 the family transferred once more, probably due to the economic crash that plagued the US at the time, and settled in Salinas, California. In the second half of 1939, the six siblings were sent to Greece, accompanied by their uncle George (William Saites's brother), where they were found at the beginning of the WWII, when Germany invading Poland on September 1, 1939. The reasons for their transportation in Greece, are not known, but they would certainly be very serious as they must had to leave their father! They may be due to financial problems or their mother may have died. In the months that followed the war spread to many countries in Europe, but the summer of 1940 Greece remained still neutral. So on June 1, 1940, the 16-year-old Efthemios, departed from the port of Piraeus or Patras, arrived at Genoa, Italy and boarded in the S/S MANHATTAN. This ship had been sailing on the Genoa - New York route since January 1940 and the young Greek/American returned to the US to help his father in his profession. The scene of separation would surely have been cruel for the six siblings, and as it turned out was the last time they saw each other. The events of the war, as they unfolded, separated them forever because of Efthemios’s death, while the rest of the siblings remained trapped in Greece throughout the German occupation!

On December 7, 1941, the US entered in the WWII, shortly after the Japanese attack on Pearl Harbor. A few months later, on June 29, 1942, the 18-year-old Efthemios Saites received the call for service and enlisted in the US Navy as an Apprentice Seaman. In August of that year, after completing his two-month training, he was named a Second Class Sailor and transferred to the USS SAVANNAH (CL-42) for sea service. With this ship the young Greek / American saw action during the Allied invasion of North Africa in November 1942 (Operation Torch), but also in operations such as patrols and convoy duties in the North and South Atlantic. Then came the invasion in Sicily and Salerno, where she was tragically killed, during the dramatic events mentioned above, falling to the line of duty. Around the same time, in the occupied Greece, his two minor brothers, 16-year-old Stavros and 14-year-old George, joined in the Greek National Resistance and fought as guerillas. In 1945, after the liberation of Greece and the end of the WWII in Europe, the five brothers returned to the United States. On September 15, they departed from the port of Piraeus by the ship S / S Gripsholm, which carried captives from Axis concentration camps and forced labor back to Greece. He also transferred to the USA American citizens who were forced to remain in European countries during the war. Today Efthemios W Saites memorialized at Sicily-Rome American Cemetery in Nettuno, Italy. For his service was posthumously awarded with the Purple Heart, the Navy Good Conduct Medal and the European-African Middle Eastern Campaign Medal.