Το μονοπάτι των νερόμυλων που κατασκευάστηκε την περασμένη χρονιά, δημιούργησε μία νέα και ιδιαίτερα γραφική διαδρομή παράλληλη στο κεντρικό ρέμα του χωριού που έδωσε ξανά πρόσβαση σε τρεις ξεχασμένους μύλους του χωριού μας. Παράλληλα ένωσε την μεγάλη βρύση και τον πάνω μαχαλά  με την πλατεία και τον κάτω μαχαλά.  Το έργο ολοκληρώθηκε με επιτυχία παρ’ όλες τις δυσκολίες που είχε στην διάνοιξή του λόγω της πυκνής βλάστησης που πραγματικά "οργιάζει" μέσα στο ρέμα.  Και παρότι δημιούργησε μία εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς διαδρομή στην καρδιά του χωριού, έφερε στην επιφάνεια ένα σοβαρό για το μέγεθος του χωριού μας οικολογικό πρόβλημα. Δυστυχώς το κεντρικό ρέμα υπήρξε για πολλά χρόνια ένας «βολικός» χώρος για την απόρριψη των σκουπιδιών και αποβλήτων μας, με την πυκνή βλάστηση να αποτελεί το χαλί με το οποίο σκεπάζαμε το πρόβλημα.

Όπως είναι ήδη γνωστό, χρηματοδότης στην κατασκευή του μονοπατιού ήταν η οικογένεια Μακρυκώστα. Τόσο ο κ. Ντίνος όσο και ο κ. Γιώργος Μακρυκώστας,  ευαισθητοποιήθηκαν ιδιαίτερα και με το πρόβλημα των σκουπιδιών και αποφάσισαν έτσι εφέτος, εκτός από το κόψιμο των χόρτων του μονοπατιού, να χρηματοδοτήσουν και έναν καθαρισμό των σκουπιδιών της περιοχής του μονοπατιού και του ρέματος.

Το κόψιμο των χόρτων ανέλαβε να το υλοποιήσει ο Εκπρόσωπος της κοινότητας κ. Κώστας Αυγερόπουλος και πραγματοποιήθηκε αρχές καλοκαιριού, ενώ ο Σύλλογος φρόντισε τον Οκτώβριο να μπει ένα συνεργείο  καθαρισμού στο μονοπάτι, το οποίο μάζεψε και μετέφερε έξω πολλές σακούλες με πλαστικά απορρίμματα ογκώδη αντικείμενα και μέχρι μπάζα από εργολαβίες.

Το φωτογραφικό υλικό του άρθρου είναι αποκαλυπτικό της κατάστασης που επικρατούσε, κυρίως στο τμήμα του μονοπατιού που βρίσκεται κάτω από το «πάρκο Αλκιβιάδη», στην περιοχή δηλαδή του ξενοδοχείου και της πλατείας. Επιλέξαμε να δείξουμε τις φωτογραφίες αυτές, όχι φυσικά για να δυσφημίσουμε το μονοπάτι που ούτως ή άλλως παραμένει πανέμορφο, αλλά για να ευαισθητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι ώστε να μπορέσουμε στο μέλλον να προστατέψουμε την περιοχή αυτή, η οποία πρέπει να αναδεικνύει την παρθένα φύση της περιοχής μας και όχι φυσικά τα απόβλητα των δραστηριοτήτων μας.   

Πολλά από τα απορρίμματα έχουν «ταυτότητα» και θα μπορούσε κάποιος εύκολα  να ενοχοποιήσει  καταστήματα, εργολάβους ή συγκεκριμένους χωριανούς αλλά η ευθύνη αυτή δεν είναι ατομική, είναι συλλογική. Μας αφορά όλους είτε ρυπαίνουμε λιγότερο είτε περισσότερο είτε εν τέλει βλέπουμε τα προβλήματα και δεν αντιδρούμε. Και εάν θέλουμε να κάνουμε κριτική καλό είναι να την αρχίζουμε από εμάς τους ιδίους και στην συγκεκριμένη περίπτωση από τον ίδιο τον Σύλλογο, που με την  πολυετή λειτουργία του Λιβαδιού (γνωστότερη παλιά ως ντίσκο) έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο ρέμα. Για παράδειγμα το παλιό ρολόι του καμπαναριού που ανασύρθηκε από το ρέμα, βρισκόταν μέσα στο Λιβάδι για πολλά χρόνια και λειτουργούσε ως τραπεζάκι.

Βέβαια τα τελευταία χρόνια τα απορρίμματα στο κεντρικό ρέμα μειώθηκαν αρκετά και ο κυριότερος λόγος είναι ότι το πρόβλημα μεταφέρθηκε στο ρέμα της Βαριάς και σε άλλα σημεία περιμετρικά του Κροκυλείου, ενώ η φύση αποσύνθεσε πολλά από αυτά.
Ο καθαρισμός που έγινε με συνεργείο εργατών κυρίως στο κάτω μέρος του μονοπατιού, δεν ήταν καθόλου εύκολος ενώ σε κάποια απότομα ή δύσβατα σημεία του εδάφους η προσέγγιση ήταν σχεδόν αδύνατη.  Παρ’ όλα αυτά η κατάσταση έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και δεν υπάρχει πλέον η οπτική όχληση που είχαμε όταν έγινε η αρχική διάνοιξη.

Μένει πλέον επάνω μας η ευθύνη, να διατηρήσουμε το χώρο καθαρό, πρώτα απ’ όλα για εμάς και τα παιδιά μας που έχουν αγαπήσει ιδιαίτερα αυτό το μονοπάτι και έπειτα για τους επισκέπτες που θέλουν να χαρούν τις ομορφιές του χωριού μας.