του Κροκυλιώτη γιατρού Δημήτρη Σταυρόπουλου
Αγναντεύω τα Ολύμπια βουνά σου,
φτωχό μου χωριό,
κατηφόρες πλαγιές πού’ ναι ντυμένες
μ’ ελάτια κι οξυές.
Αγναντεύω τα πανώρια πλατάνια,
που στη σκιά τους καθήσαν γενιές,
τις πανέμορφες πέτρινες βρύσες
που κρυστάλλινο χύνουν νερό
να ποτίσουν κήπους - φυτειές
και οι μύλοι ν’ αλέσουν σοδειές.
Περασμένοι γλυκοί στοχασμοί
απ' του πατέρα την Άγια γη!
Αγναντεύω τα γύρω ξωκλήσια
κορφιανά και καμπίσια,
που μπροστά τους όσοι περνούν
γονατίζουν και προσκυνούν
και σταυρούς στα ουράνια σκορπούν.
Περασμένων γλυκοί στοχασμοί
απ' της μάνας την Άγια γη!
Αγναντεύω τ’ αξέχαστα αμπέλια
που στα πλάγια του Μόρνου βλασταίνουν
για να δώσουν στον τρύγο χαρές
σε γερόντους, νέους και νιες.
Περασμένων γλυκοί στοχασμοί
στων γονιών μου την Άγια γη!